Zgoda Sejmu to sprawiła,
Że na wolność przywróciła.
Te słowa „Poloneza 3 maja”, napisane najprawdopodobniej przez Franciszka Dionizego Kniaźnina, bardzo dobrze oddają sens i znaczenie Konstytucji 3 Maja.
Tekst Konstytucji stworzony przez grupę światłych i zdeterminowanych posłów, której patronował król Stanisław August Poniatowski został uchwalony 3 maja 1791 roku. Dokument ten był aktem wielkiej wagi – stanowił przemyślaną i całościową próbę naprawy Rzeczpospolitej oraz przywrócenia jej suwerenności. „Ustawa Rządowa” zakładająca dziedziczność monarchii, ograniczająca prawa polityczne podatnej na wpływy szlachty-gołoty, częściowo zrównująca szlachtę i mieszczaństwo oraz biorąca pod opiekę chłopów była aktem dającym szansę na wzmocnienie państwa i rozpoczęcie drogi ku pełnej niezależności kraju.
Znaczenie Konstytucji było oczywiste już dla ludzi jej współczesnych, bowiem dwa dni po jej uchwaleniu dzień 3 maja uznano za jej święto. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę Sejm mocą „Ustawy z dnia 29 kwietnia 1919 r. o święcie narodowem trzeciego maja” ponownie ustanowił ten dzień świętem państwowym. Kolejny raz 3 maja oficjalnie stał się dniem święta narodowego w roku 1990 gdy Polska ponownie odzyskiwała suwerenność.
Jednak niezależnie od oficjalnego uznania znaczenia tego dnia, 3 maja 1791 roku zakorzenił się w świadomości Polaków jako jeden z najważniejszych momentów w dziejach kraju. Dlatego nie bacząc na konsekwencje starali się upamiętnić go a to składając kwiaty jak uczynił to warszawski nauczyciel Stanisław Mieczyński w roku 1892, za co został zesłany w głąb Rosji a to „zapominając” o zdjęciu flag wywieszonych dla uczczenia 1 maja pomimo surowych nakazów komunistycznych władz.
Dzisiaj, gdy mieszkamy w wolnej Polsce, która czerpie z trzeciomajowej tradycji, oddajmy hołd naszym przodkom i ich dziełu. Nie zapominajmy o tych, którzy tę Konstytucję stworzyli i uchwalili i o tych, którzy pielęgnowali pamięć o niej. Pamiętajmy Święcie Konstytucji 3 Maja!